Andragogika | Prowadzenie szkoleń 
1 komentarz
Poniżej opisuję kilka wskazówek podpowiadających w jaki sposób uczyć ludzi dorosłych. Dzięki nim szkolenia będą dostosowane do predyspozycji ludzi dorosłych. A oni będą chcieli brać czynny udział w szkoleniach i uczyć się nowych rzeczy.
1. Ewolucja, a nie rewolucja
Ucząc ludzi dorosłych rozwijamy to, co już potrafią, a nie uczymy ich od podstaw czegoś nowego. Ucząc nowych rzeczy wiążemy je z tym, co ludzie już potrafią, co znają i lubią.
2. Dobieraj podobne osoby do grupy szkoleniowej
Ludzie dorośli poznawane treści odnoszą nie tylko do swoich doświadczeń, ale również do doświadczeń innych osób.
W grupie szkoleniowej chcą poznawać doświadczenia innych ludzi, ale ludzi podobnych. Dlatego dobierajmy do grup szkoleniowej podobne osoby. Następnie integrujmy je, podkreślając podobieństwa miedzy nimi.
Dzięki temu chętniej będą wymieniać się swoimi doświadczeniami w grupie.
Podobni do uczestnika powinni być nie tylko pozostali uczestnicy szkolenia, ale również trenerzy prowadzący szkolenie. Dlatego podkreślaj podobieństwa i daj się poznać grupie jako osoba podobna do nich.
3. Buduj atmosferę akceptacji i otwartości
Ludzie chcą mówić o swoich doświadczeniach, ale nie będą tego robili jeśli grupa będzie reagowała krytyką. Człowiek nie będzie też mówił o swoich doświadczeniach jeśli będzie czuł, że inni uczestnicy izolują się od niego.
Dlatego w grupie szkoleniowej potrzebna jest atmosfera akceptacji i otwartości. Budujemy ją podczas integracji.
4. Stosuj praktyczne ćwiczenia szkoleniowe, żeby wzmocnić motywację
Podczas szkolenia powinniśmy dawać możliwość natychmiastowego zastosowania w praktyce nauczanych umiejętności, czyli stosować praktyczne ćwiczenia. Dzięki temu człowiek od razu może zauważyć, że te nowe umiejętności pozwalają mu lepiej radzić sobie z codziennymi wyzwaniami.
A to zwiększy jego motywację wewnętrzną do uczenia się nowych rzeczy i udziału w tym szkoleniu.
Bez praktycznych ćwiczeń, człowiek nie widzi jak te nowe treści będą wpływać na jego codzienne funkcjonowanie i z czasem traci motywację, nudzi się.
5. Podawaj realne przykłady
Większość przykładów, które podajemy, powinna być realna. Abstrakcyjne historie, ćwiczenia i gry pobudzają kreatywność, ale trudno może je być ludziom odnieść do swoich codziennych doświadczeń. W abstrakcyjnych ćwiczeniach fajnie spędzą czas, ale nie wiele z nich zastosują w praktyce.
Dlatego abstrakcyjne przykłady, ćwiczenia i gry trzeba odnieść do rzeczywistości. Trzeba je przełożyć na realia poszczególnych uczestników szkolenia. Po nich warto też przeprowadzić bardziej praktyczne ćwiczenia typu odgrywanie ról, scenki itp.
6. Pozwól dorosłym decydować, czego i jak będą się uczyć
Dorośli uczą się tego, co uznają za ważne i potrzebne, dlatego pozwól im decydować czego i jak będą się uczyć. NIE zmuszaj do niczego.
Opisuj im różne warianty i pytaj co o nich myślą? Który najbardziej pasuje do ich sytuacji, doświadczeń?
7. NIE przekazuj wiedzy, lecz stwarzaj sytuacje, w których dorośli doświadczają, podejmują decyzje i sami się uczą
Dla dorosłych ludzi posiadających wiele doświadczeń w danym obszarze, teoria odgrywa drugorzędną rolę. Dla nich ważniejsze jest zrobienie czegoś w praktyce, niż poznanie dotyczącej tego teorii.
Ważniejsze i cenniejsze jest wykonanie praktycznego doświadczenia (ćwiczenia), niż wysłuchanie jakiejś bardzo ważnej teorii.
Bibliografia:
- Łaguna, M. (2008). Szkolenia. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne
Książka m.in. zawiera krótkie, ale rzeczowe omówienie andragogiki - Knowles, M.S., Holton, E.F., Swanson, R.A. (2009). Edukacja dorosłych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN
A to już rozbudowany podręcznik do andragogiki
PS. Jeśli artykuł spodobał Ci się, polub nasz fanpage:
